W ostatnich latach ze względu na znaczny odsetek osób chorujących na nadciśnienie tętnicze już w młodym wieku, powstała potrzeba stworzenia dziedziny medycyny, która będzie zajmowała się tym problemem. Tak powstała hipertensjologia. Do tej pory leczeniem nadciśnienia zajmowali się kardiolodzy, nefrolodzy, endokrynolodzy, neurolodzy, interniści, lekarze pierwszego kontaktu. Nadciśnienie jako choroba jest najczęściej skutkiem innych dolegliwości i współistnieje z innymi chorobami, czyli jest skutkiem a nie przyczyną. Nadciśnienie może być sercopochodne, naczyniopochodne, nerkopochodne, może być skutkiem cukrzycy, guza nadnerczy, guza przysadki mózgowej, silnego oddziaływania stresu, a także następstwem przyjmowania niektórych leków. Nadciśnienia nie możemy bagatelizować, należy je bezwzględnie leczyć.
Za powstanie nadciśnienia odpowiada przede wszystkim otyłość, brak ruchu, cukrzyca, zbyt wysoki poziom cholesterolu, palenie tytoniu, nadmierne spożycie soli, choroby nerek (częste infekcje, kamica), zbyt mała ilość przyjmowanych płynów – odwodnienie np. w czasie upałów, stres, predyspozycje rodzinne. Nieleczone nadciśnienie może prowadzić do zawału mięśnia sercowego, udaru mózgu, niewydolności nerek.
O nadciśnieniu mówimy, jeżeli dwa pomiary wykonywane w ciągu doby wskazują, że ciśnienie skurczowe (czyli to wyższe) osiąga lub przekracza 140 mm Hg, a ciśnienie rozkurczowe (to niższe) przekracza 100 mm Hg. Niepokoi nas także okresowe podnoszenie ciśnienia powyżej wymienionych wartości, ale z dużymi skokami od niedociśnienia do nadciśnienia.
Kilka rad jak prawidłowo mierzyć ciśnienie:
1) Najlepiej mierzyć ciśnienie tuż po przebudzeniu lub na krótko przed snem.
2) Ciśnienia nigdy nie mierzymy zaraz po posiłku, należy odczekać 15-20 minut.
3) Pomiar niewłaściwy uzyskamy również, gdy mierzymy ciśnienie bezpośrednio po wysiłku (np. wejście po schodach na pierwsze piętro).
4) Nigdy nie mierzymy ciśnienia po papierosie.
5) Mankiet powinien być założony na przedramieniu w taki sposób, aby można było zgiąć rękę w łokciu pod kątem 90 stopni.
6) Ręka, na której dokonujemy pomiaru nie może nic trzymać i powinna być lekko podparta.
7) Aby w sposób prawidłowy kontrolować ciśnienie, należy pomiarów dokonywać o stałej porze na tym samym aparacie do pomiarów ciśnienia.
Co wpływa na podnoszenie ciśnienia tętniczego krwi? Oprócz stresu, który jest głównym źródłem zwiększonego wydzielania kortyzolu i adrenaliny (hormony stresu wytwarzane przez nadnercza), ciśnienie podnosi nadmierne spożywanie soli. Czasami nie jesteśmy świadomi tego, że spożywamy sól. Największa jej ilość zawarta jest w przetworach mięsnych, wyrobach wędliniarskich oraz produktach spożywczych puszkowanych. Na wzrost ciśnienia krwi mają również wpływ produkty zawierające dużą ilość tłuszczów (znów produkty mięsne), a także alkohol wysokoprocentowy i każdy alkohol w dużej ilości. Ciśnienie krwi podnosi się również w przypadku spożywania nadmiernej ilości słodyczy (cukier zawarty jest praktycznie we wszystkich produktach zbożowych, o czym nie zawsze wiemy).
Co wpływa na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi? Regularny ruch i umiarkowany wysiłek fizyczny np. szybki spacer 15-20 minut, pokonywanie dziennie dystansu 5000 kroków, rekreacyjne pływanie, uprawianie ćwiczeń niewysiłkowych np. joga, taniec, słuchanie muzyki relaksacyjnej. Zbawienny wpływ na obniżenie ciśnienia ma dieta zawierająca dużą ilość warzyw i owoców zielonych i czerwonych. Ogromny wpływ na prawidłowe ciśnienie krwi ma również regularny sen. Podczas snu nasz organizm się regeneruje, spada ciśnienie krwi, spada tętno, ciało ulega odprężeniu, zmniejsza się napięcie mięśniowe i nerwowe. Podobny efekt możemy uzyskać podczas medytacji. Warunkiem utrzymania prawidłowego ciśnienia krwi jest również dostarczanie odpowiedniej ilości płynów. NASZ MÓZG NIE ŻYJE BEZ WODY – pij 1,5 l płynów dziennie!
Jeśli już stwierdzasz u siebie podwyższone wartości ciśnienia, nie zaczynaj od przyjmowania leków na nadciśnienie, tylko gruntownie przeanalizuj swój tryb życia i przebadaj swój organizm. Skorzystaj z porady hipertensjologa, kardiologa lek. med. Eweliny Kurlapskiej.
